گداگشنه + از ماست که بر ماست

دیشب به برنامه شبکه گیلان‌مون پیام دادید ما ویلا داریم شمال، اونجا واسه شما نیست، باید بیایم؟ گفتید شما آه در بساط نداشتید و ما اومدیم و زمیناتونو خریدیم و آباد کردیم؟ ماسکایی چیزی هستید؟ کافیه فقط یک بار سفره‌هاتونو با سفره‌هامون مقایسه کنید و بعد بیاید از مقایسه ثروتاتون با ثروتامون بگید. اون روزا که تو تاریخ کل شهراتون از زن‌ها فقط بیگاری می‌کشیدن، زن‌های ما دوشادوش مردها، با عزت کار می‌کردن و همیشه عزیز خونه بودن و دخترهاشون مثل ملکه بزرگ شدن. هروقت می‌خواید از فرهنگ حرف بزنید ببینید ﺍﻭﻟﻦ ﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻣﻠ ﺍﺮﺍﻥ‏، ﺍﻭﻟﻦ ﺗﺌﺎﺗﺮ ﺍﺮﺍﻥ، ﺍﻭﻟﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻌﻠﻮﻟﻦ ﻭ ﺳﺎﻟﻤﻨﺪﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﺮﺍﻥ، اولین داروخانه شبانه‌روزی در ایران، ﺍﻭﻟﻦ ﺎﺨﺎﻧﻪ ﻭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﺍﺮﺍﻥ، ﺍﻭﻟﻦ شهرداری ایران و اوﻟﻦ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺩﺧﺘﺮﺍﻧﻪ ﺍﺮﺍن واسه کدوم شهر بود؟ برید ببینید تو کدوم شهر دخترا می‌تونن تا ۱۲ شب بیرون باشن و ته دل مامان‌باباشون نلرزه و بقیه چپ‌چپ نگاشون نکنن، چون رشت امن‌ترین شهره. کدوم دوستتون رشت دانشجو یوده و دلش خواسته برگرده؟ تو کدوم شهر تا یک شب مردم تو با خونواده تو میدون شهرداری باقالی می‌خورن و تا سه صبح تو خیابون حافظ بستنی؟ واسه ما شاخ نشید آقا. ما گیلانیا نژادپرست نیستیم. تا حالا اومدید خوردید و گیلان و ساحلا و کوه‌هاش رو به کثافت کشیدید و رفتید و ما دم نزدیم. اما حالا دیگه بحث جون مردممونه. بحث جون گیل‌مردا و گیل‌مونه. بحث تلف شدن دکترا و پرستارامون بی ماسک و بی دستکشه. بحث پر شدن بیمارستانهامونه. ما دیگه ساکت نمی‌شینیم. به خدا دیگه نمی‌ذاریم بیاید و دکترا و پرستارامونو ازمون بگیرید. تو کدوم استان این همه دکتر درجه یک و پرستار مظلوم فوت شده؟ به خدا حالمون بهم میخوره از دیدن پلاک شهراتون تو شهرامون. بفهمید که گیلان الان فقط باید توش پلاک 46 و 56 تردد کنه. می‌رید یک (16) پلاکتونو گرد می‌کنید که بشه 5 (56) که بیاید اینجا سوغات کرونا بیارید؟ ماسکایی چیزی نیستید واقعا؟ تو رو خدا حرف ثروت رو پیش ما شمالیا نزنید. ما از اول ثروتمند بودیم. ما خاک داشتیم. طبیعت داشتیم. آب داشتیم. ما همیشه بهترین‌ها رو داشتیم. شما اومدید خراب کردید. ناخالصی آوردید. شما باعث شدید گیلان چندرنگ بشه. ما که خودمون با خودمون خوش بودیم. ما این‌قدر عاشق شهرمون هستیم که دو روز می‌ریم تهران و یکی داد میزنه رشت‌رشت از دلتنگی می‌خوایم بمیریم. ما خودمون همیشه پشت هم بودیم. بله. شمایی که میاید می‌گید "گداگشنه" بودید و ما شما رو پولدار کردیم، بهتره برید عکسای زله رودبار و منجیل‌مون رو ببینید. برید ببینید وقتی شهرها با خاک یکسان شده بود و کسی نبود که زیر ۱۰ نفر از اعضای خونواده‌ش رو از دست داده باشه، مردممون چه‌جوری شهرا و روستاها رو با همین گل و چوب دوباره ساختن. بی‌منت شمایی که به ما می‌گید گداگشنه. دیگه دارید زیاده‌روی می‌کنید. کاری نکنید روزی برسه که از ویلاهایی که ما نمی‌دونیم کجاست و همیشه شمارو تو چادر گوشه پارک ملت دیدیم نامحترمانه بندازیم بیرون. همین‌قدر خشمگین، همین‌قدر نژادپرست و همین‌قدر مهمان‌نانواز. خنجر فرو می‌کنی تو دل ما؟ دل ما هزارپاره‌س. خنجرتو بذار جیبت. :)

پ ن  عنوان وبلاگمو دیدید؟ دیدید چقدر جذاب شده؟ می‌دونید که تنها چیز قشنگیه که تو این روزای پر از خشم دیدم؟ سَردَر باحالی که می‌بینید،  غمی خان زحمتش رو کشیده.  ممنون غمی خفن :)

+ به غیر‌هم‌استانیاتون زمین نفروشین. خاک‌تون رو مفت ندین. فقط در صورتی با غیر‌هم‌استانیتون معامله کنید که با هم‌استانیتون وصلت کرده باشه. در غیر این صورت مثل ما می‌شید. یه عده تازه به دوران رسیده و به شعور نرسیده، وقتی تو بحران دست‌و‌پا می‌زنید میان بهتون می‌گن:"چی می‌گید دهاتیا! ما شمال ویلا و زمین داریم، به شما ربطی نداره که راهو بستید. ما طوریمون نمیشه، بیمارستانا و دکتراتون ارزونی خودتون. باید بیایم." خواستم بگم که به حول قوه الهی، به اندازه تمام تخت‌هایی که تو بیمارستانامون نداریم، تو باغ رضوان جا داریم. بپا یوقت اونجا جات نباشه بچه خوشگل. :)